Saturday, January 15, 2011

2000

MY GRANDMOTHERS LEUNG SAM YIN AND CHEUNG MEE FUNG.

More pictures
In 2000-2001 heeft Evelyn Raat me gevraagd om mee te werken aan haar project "Twee Werelden en drie Generaties", daaraan koppelde ik mijn project aan vast namelijk; "Een wonderbaarlijk Weerzien" in Hong Kong.(publicatie in P/F door Herman Hoeneveld)
………uit de reisnotities van Evelyn, 25 februari 2000, Hong Kong
Lee Wah Estate ,het makelaarskantoor van Yee Ling’s tante. Na twee dagen van eindeloos wachten is het zover. Vandaag zullen we Sam Yin ontmoeten. Yee Ling spoelt de film in de camera en wacht af. Ze is gespannen over het weerzien met haar oma. Dan komt Sam Yin het makelaarskantoor binnen. Er is geen sprake van een warme begroeting. Sam Yin ziet Yee Ling’s camera maar voelt er niets voor om op de foto te gaan. Wanneer Yee Ling’s tante zegt dat ze misschien wel geld kan verdienen als ze poseert, stemt ze toe. We stappen met z’n drieen in een taxi en gaan op weg naar de wijk van Sam Yin. Na een paar minuten komen we in een file terecht. Sam Yin vloekt over de teller die, terwijl we stilstaan van 10 dollar naar 36 dollar springt. Zodra we in de wijk aankomen, gaan we op weg naar het dorpshuis. Onderweg ziet Sam Yin op de vuilstortplaats volle containers staan. Ze zegt dat ze daar straks naar toe moet. Voor het hek van het dorpshuis gaat Sam Yin geduldig staan. Ze doet precies wat Yee Ling vraagt. We zijn stomverbaasd dat het zo makkelijk gaat. Ik let op het gezicht van Sam Yin. Ze kijkt met een strak gezicht en een scherpe blik in de camera. Opeens verandert haar uitdrukking. Ze kijkt op naar de hemel, alsof het noodlot toeslaat. Sam Yin ziet dat het begint te regenen en wil meteen naar de vuilcontainers. Yee Ling wil nog twee foto’s maken en ongeduldig blijft ze nog een paar tellen staan. Dan is ze weg… Als een bezetene rent ze naar de vuilstortplaats. Ze heeft karton zien liggen, en wil niet dat het nat wordt door de regen. Ze buigt zich ver over de rand van de containers en gooit al het karton op de grond. Yee Ling staat er verstijfd naar te kijken. Ze weet hoeveel schaamte er in haar familie heerst over het leven van haar oma. Ze twijfelt of ze hier foto’s van kan maken, maar besluit het toch te doen. Terwijl ze vastlegt hoe Sam Yin een ernorme container omduwt, hoop ik dat Yee Ling straks het lef zal hebben om de foto’s tentoon te stellen. Als het karton op de grond ligt, moet het snel naar een droge plek gebracht worden. Ik stel voor dat we haar helpen, maar Yee Ling wil dat niet. “Dat is niets voor jou” zegt ze. Ik vind toch dat we haar moeten helpen. We pakken wat dozen en lopen achter Sam Yin aan. Buurtbewoners staren ons na. Als het karton onder een zeil ligt, kijkt Sam Yin ons tevreden aan “…..bedankt zusjes”.

…uit de reisnotities van Evelyn, 27 februari 2000, Hong Kong
Vandaag hebben Yee Ling en ik een afspraak met oma Mee Fung. Een tante van Yee Ling heeft de ontmoeting geregeld. Om halftien ‘s ochtends zullen we elkaar treffen in restaurant ‘Do Heun’. Wanneer we in het stampvolle restaurant aankomen, zijn Mee Fung en Yee Ling’s tante nergens te bekennen.Yee Ling wordt gek van de mensenmassa en het lawaai in het restaurant. We gaan naar buiten en bellen haar tante om te vragen waar ze blijven. Zij is onderweg maar Mee Fung moet er al zijn. We gaan terug naar binnen en kijken nog eens goed naar het oude vrouwtje dat midden in de drukte aan een tafel zit. Nu pas herkent Yee Ling haar oma. Ze begroet haar met enkele woorden en gaat naast haar zitten. Ik zie aan Yee Ling dat ze geemotioneerd raakt door dit weerzien. In de vijf jaar dat ze haar niet gezien heeft, is ze erg achteruit gegaan. Yee Ling bestudeert haar oma van top tot teen. Haar gezicht spreekt boekdelen: deze oma is heel speciaal voor haar. Mee Fung kijkt afwezig voor zich uit. Wanneer de tante van Yee Ling binnenkomt, wordt het ontbijt besteld: dim sum en gestoomde kippenklauwen. Mee Fung geniet van het eten. Yee Ling krijgt geen hap door haar keel. Na het eten staan we op om te gaan. Zo te zien tot ongenoegen van Mee Fung die nog wat zoete bolletjes eet. “Die at ze vroeger ook altijd”, zegt Yee Ling veelbetekend. Yee Ling’s tante wil haar na haar eerste hap aan haar arm omhoog trekken, maar ze trekt haar arm terug en begint aan haar thee. Even later lopen we langzaam terug naar het huis van Mee Fung. Onderweg maakt Yee Ling een aantal foto’s van haar. Ze plaatst Mee Fung voor het muurtje van een buurthuis. Daar blijft ze verstijfd staan, met verschrikte ogen en met haar mond wijd open. Angstig kijkt ze naar de lichtmeter die Yee Ling naast haar gezicht houdt. We vragen ons af of Mee Fung zich bewust is van wat er om haar heen gebeurt. In het huis van Mee Fung ziet Yee Ling een foto hangen die ze vijf jaar geleden gemaakt heeft. Mee Fung wijst naar de foto en zegt trots “Die heeft Yee Ling gemaakt”. Yee Ling’s dag kan niet meer stuk. We drinken nog een kop thee en bergen dan onze apparatuur op. Mee Fung moet rusten. Als we weggaan kijkt Mee Fung me aan en zegt: “Yee Ling is speciaal naar Hong Kong gekomen om mij te fotograferen…….”

No comments:

Post a Comment